Σύνδεσμος

Η νικηφόρα κατάληψη της Επιτροπή Αγώνα Εστιών Λέσβου

Η νικηφόρα κατάληψη της Επιτροπή Αγώνα Εστιών Λέσβου

Λήξη της κατάληψης στο κτίριο Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου- Ανακοίνωση Επιτροπής Αγώνα Εστιών Λέσβου.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια αληθινή σύγκρουση. Από τη μία, όλοι όσοι ανήκουμε στην κοινωνική εκείνη κατηγορία των ανθρώπων που πλήττεται με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, με το πρόσχημα της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού• όλες και όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε, όχι για κάποιο καταναλωτικό ευδαιμονισμό, αλλά για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Από την άλλη η εξουσία, που λυσσομανά αδιάκοπα και χωρίς ενδοιασμούς ενάντια στη ζωή• ο κόσμος του ψέματος και της συκοφαντίας που στην περίπτωσή μας εκπροσωπήθηκε από την πρυτανική αρχή και τις ακροδεξιές παραφυάδες της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, τον εκκολαπτόμενο δηλαδή βόθρο της συμμορίας που μας κυβερνά.

Η Επιτροπή Αγώνα Εστιών Λέσβου συγκροτήθηκε πάνω σ’ αυτήν ακριβώς τη βάση αντιπαράθεσης. Διεκδίκησε το δικαίωμα στη στέγαση όλων όσων έχουν πραγματική ανάγκη, προϋπόθεση αναγκαία -αν και όχι ικανή- για μια αξιοπρεπή ζωή, για μόρφωση και για σπουδές. Επιλέξαμε να φοιτήσουμε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και το δικαίωμά μας αυτό δεν τελεί με κανένα τρόπο υπό διαπραγμάτευση. Γι’ αυτό και η απώλεια των εστιών οδήγησε σε μια μάχη ορόσημο και έναν αγώνα ανυποχώρητο και δίκαιο.

Για εβδομάδες ολόκληρες προσπαθήσαμε με πολλούς τρόπους (παραστάσεις διαμαρτυρίας, πορεία, μικροφωνικές ενημέρωσης και εξαντλητικό διάλογο με την πρυτανική αρχή) να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Καμία, ωστόσο, λύση δεν δόθηκε και αυτό εκ των πραγμάτων δεν άφηνε άλλα περιθώρια πέρα από την -ηθικά αναπόφευκτη και πολιτικά επιβεβλημένη- κατάληψη του κτιρίου της Διοίκησης, προκειμένου να ασκήσουμε τις πιέσεις που έπρεπε για την επίλυση του προβλήματος της στέγασης. Υπό αυτή την έννοια, η πρυτανεία καθίσταται η μόνη υπαίτια για την κατάληψη και, κατ’ επέκταση, για όλες τις δυσλειτουργίες που δημιουργήθηκαν στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Με την πίεση της κατάληψης, και τη νομιμοποίηση που αυτή απέκτησε από το κύμα αλληλεγγύης που δέχτηκε (υπενθυμίζουμε ότι η κατάληψη στηρίχθηκε από τους Συλλόγους Φοιτητών Επιστημών της Θάλασσας, Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, Περιβάλλοντος, Κοινωνιολογίας, Γεωγραφίας, Διοίκησης Επιχειρήσεων (Χίου), Μηχανικών Οικονομίας και Διοίκησης (Χίου), τους Συλλόγους ΔΕΠ, Διοικητικών Υπαλλήλων, Μεταπτυχιακών-Διδακτόρων Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, καθώς και από πλήθος άλλων μεμονωμένων ατόμων) η πρυτανική αρχή αναγκάστηκε, ύστερα από το κάλεσμα της ΕΑΕΛ, να δεσμευτεί ρητά και δημόσια ότι θα υλοποιήσει όλα τα αιτήματα της Επιτροπής. Αυτό μας επιτρέπει να λήξουμε την κατάληψη του κτιρίου Διοίκησης με πλήρη ικανοποίηση και δικαίωση, και με μια ιστορική παρακαταθήκη που θα υπενθυμίζει σε όλες και όλους ότι οι κοινωνικοί αγώνες και οι καταλήψεις, όταν δεν αποτελούν κατάσταση μονομανίας και φετιχισμού αλλά πραγματικό εργαλείο στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, μπορούν να φέρουν με ισότιμο τρόπο την Κοινωνία σε σύγκρουση με την Εξουσία, και το ολοκληρωτικό αίτημα για ζωή και αξιοπρέπεια στο προσκήνιο της Ιστορίας. Διαμηνύουμε, ωστόσο, ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση αναιρεθεί κάτι από τα όσα έχουν δημόσια ανακοινωθεί από την πρυτανική αρχή, είτε στις 19 Δεκέμβρη, είτε οποιαδήποτε άλλη στιγμή, θα βρεθούμε εκ νέου μπροστά τους σε μια σύγκρουση που θα είναι σφοδρή, καθολική και αμείλικτη.

Ευχαριστούμε με τον πιο βαθύ και ειλικρινή τρόπο όλες και όλους όσους στάθηκαν αλληλέγγυοι στο δίκαιο αγώνα μας και συνεχίζουμε να παλεύουμε για όλα.

Επιτροπή Αγώνα Εστιών Λέσβου

Αλληλέγγυες – Αλληλέγγυοι

Advertisement

Σύνδεσμος

Η απεργία των ναυτεργατών του Πειραιά το 1910

Η απεργία των ναυτεργατών του Πειραιά το 1910

«Μηχανικοί και θερμασταί απεργοί!

…Εις τα συνασπισθέντα υπέρ υμών Εργατικά Σωματεία των Αθηνών πρέπει να αντικρύσετε αδελφούς συμπάσχοντας μαζί σας, συνεργάτας ζώντας υπό τους αυτούς δυσμενείς όρους, υπό τους οποίους ζήτε και Σεις, αδελφούς δακρύοντας διά τα κακουχίας και καταπιέσεις τας οποίας υποφέρετε, συμπολεμιστάς, τέλος, διά τον μέλλοντα αγώνα υπέρ της ανυψώσεως του Εργάτου, της βελτιώσεως των όρων υπό τους οποίους ζη, υπέρ αυτού τούτου του ατομισμού αυτού.…Οι μηχανικοί και θερμασταί του Πειραιώς επί είκοσι και πέντε όλας ημέρας τυραννούνται μακράν της εργασίας των, διότι οι μεν πρώτοι εζήτησαν από τους εφοπλιστάς να απομακρυνθώσιν των πλοίων οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι, τους οποίους το Προξενείον Κωνσταντινουπόλεως επρομήθευσε εις αυτούς…

Ατλαντίς fm: Κρυφοφασίστες με σήμα το αλφάδι

Kαι, ξάφνου, χτες μάθαμε ότι ένα απολειφάδι που θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί από καιρό, συνεχίζει να υπάρχει. Ή για την ακρίβεια δύο απολειφάδια.

Η είδηση έλεγε τα εξής:

Ο σταθμός Atlantis FM 105.2 ανακοίνωσε με δελτίο τύπου που απέστειλε σε διάφορα ΜΜΕ τη συνέντευξη του Ηλία Κασιδιάρη στον σταθμό το Σάββατο 19 Οκτωβρίου. Η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε άμεσα αντιδράσεις. Το δελτίο τύπου του Atlantis, ενός σταθμού που παίζει κυρίως ροκ και ηλεκτρονική (;) μουσική, γράφει:  «Στον ATLANTIS μιλάμε όλοι! Το Σάββατο, 19 Οκτωβρίου, μιλά ο Ηλίας Κασιδιάρης και απαντά σε όλα! 11 με 12 το μεσημέρι, στην ελεύθερη συχνότητα των fm. Γιατί… μόνο στον ATLANTIS μιλάμε όλοι!».

Η πρώτη αντίδραση προήλθε από το μουσικό site MusicHeaven, το οποίο διαφημιζόταν στο site τουAtlantis. To δελτίο Τύπου του MusicHeaven λέει:

«Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επικείμενη συνέντευξη του ακροδεξιού νεοναζιστή που θα φιλοξενήσετε στο στούντιό σας, σας ενημερώνουμε πως από σήμερα σταματάμε άμεσα κάθε συνεργασία με τον Ατλαντίς και θα εκδώσουμε σχετικό δελτίο τύπου για τη λήξη της συνεργασίας μας και τους λόγους αυτής. Σας καλούμε επίσης να αποσύρετε ΣΗΜΕΡΑ το λογότυπο του MusicHeaven που βρίσκεται δεξιά στις σελίδες σας και να μην το χρησιμοποιήσετε ποτέ ξανά για κανένα λόγο. Πόση υποκρισία, να ανεβάζετε δημοσίευση με τον νεοναζιστή και λίγο πιο κάτω να γράφετε “Καλό Ταξίδι, φίλε Παύλο”. Πόση ανευθυνότητα, να βάζετε έναν νεοναζιστή να μιλάει – χωρίς αντίλογο – σε χιλιάδες ψυχές που τώρα διαμορφώνονται. Ντροπή σας».

Με το που έγινε γνωστή η πρόθεση του σταθμού να δώσει βήμα στον νεοναζί, το διαδίκτυο, τα social media και τα τηλέφωνα πήραν φωτιά. Όλη τη χτεσινή μέρα οι παραγωγοί των εκπομπών του δέχονταν εκατοντάδες μηνύματα αγανάκτησης, στα οποία ουσιαστικά δεν απαντούσαν. Ο διαχειριστής της σελίδας στο facebook δεν προλάβαινε να σβήνει οργισμένα μηνύματα. Μετά από λίγες ώρες, στο facebook του σταθμού εμφανίστηκε το εξής (μάλλον χρυσαυγίτικης σύνταξης) μήνυμα: «Κατόπιν απαιτησεις των ακροατών του Ατλαντίς η εκπομπή με τον Ηλια Κασιδιάρη ακυρώνεται» (sic εις τη ν).

Τα μηνύματα δε σταμάτησαν να έρχονται βροχή. «Τη φωνή στους φασίστες την κόβεις, αλλιώς μετά κάτσε να σε πηδήξουν και μη μιλάς. Όσο για τον Ατλαντίς, να αλλάξει σήμα μπας και μαζέψει τα ασυμμάζευτα», «Σαν να λέτε ότι πάλι καλά που υπάρχουν και οι ακροατές να σας μαζέψουν».

Η κωλοτούμπα του σταθμού δεν μπορεί όμως να συμμαζέψει το φιλοφασιστικό ξεμπρόστιασμα. Το οποίο όμως δεν ήταν το πρώτο.

Γύρω στο 2009, στην εκπομπή του σταθμού «Αφοί Λούμπεν» άρχισαν να ακούγονται οι πρώτες δικαιολογίες και τα πρώτα ξεπλύματα για τα πογκρόμ των φασιστών. Μερικές μέρες πριν, είχε προηγηθεί οργανωμένη επίθεση δεκάδων ένοπλων φασιστών κατά Πακιστανών μεταναστών στη Νίκαια. Οι παραγωγοί της εκπομπής έσπευσαν να υιοθετήσουν την ακροδεξιά ρητορική περί δικαιολογημένης οργής των κατοίκων και να συμμετέχουν στη διάδοση φημών περί «βιασμού κοπέλας από Πακιστανούς». Στο thread που άνοιξε στο Indymedia, έγιναν γνωστές διάφορες πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες πίσω από τη λειτουργία του σταθμού με σήμα το αλφάδι. Ένας από τους δύο παραγωγούς της εκπομπής, ο Γιάννης Παναγιωτακόπουλος έχει διατελέσει πρόεδρος της νεολαίας του Λάος, του ξεπεσμένου φασίστα Καρατζαφέρη. Εξάλλου, και ο ίδιος ο ιδιοκτήτης/ιδρυτής του σταθμού Μιχάλης Χάνδακας ήταν υποψήφιος με τον φασιστοσυρφετό του Καρατζαφέρη στη Β’ Πειραιά. Πέρα από το ραδιόφωνο είναι ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Εν Πειραιεί» και παλιότερα του Τv Μagic, πριν το πουλήσει στον Κόκκαλη.

Σε συναυλία του σταθμού στην Πλατεία Ελευθερίας Κορυδαλλού το 2010, αντιφασίστες πραγματοποίησαν παρέμβαση και μοίρασαν το παρακάτω φυλλάδιο:

atlantis

Με αυτή τη σύνθεση, δεν είναι καθόλου περίεργο που σε έναν “νεανικό” και “ασυμβίβαστο” ραδιοφωνικό σταθμό δεν αρθρώνεται ουσιαστικός αντιφασιστικός – αντιναζιστικός λόγος, παρά μόνο μέσα στο πλαίσιο της mainstream ρητορικής των κυρίαρχων ΜΜΕ, που όλες οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις αντιμετωπίζονται ως γραφικές και μάλλον ενοχλητικές και που διακριτικά αποφεύγονται ή αποσύρονται για τις πιο “μικρές” ώρες τα πιο πολιτικά κομμάτια της εγχώριας ροκ και χιπ χοπ σκηνής. Μέσα σε αυτόν τον αχταρμά, δεν μας κάνει εντύπωση η απόπειρα να δοθεί βήμα στους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. «Γιατί… μόνο στον ATLANTIS μιλάμε όλοι!» Ή μάλλον, όχι ακριβώς όλοι… Γιατί ο ασυμβίβαστος σταθμός που πρόθυμα θα έδινε το βήμα στον νεοναζί, δύσκολα θα άνοιγε τα μικρόφωνά του σε ένα σωματείο, μια αναρχική συλλογικότητα, μια αντιφασιστική πρωτοβουλία ή ένα κόμμα της Αριστεράς. Γιατί στον Ατλαντίς μιλάμε όλοι, αλλά αυτά που λένε αυτοί είναι πολύ ταξικά και μονολιθικά, αδελφάκι μου.

Με λίγα λόγια, πίσω ένα σταθμό που αυτοδιαφημίζεται για την “ελευθερία έκφρασης” των παραγωγών του και το “ροκ” χαρακτήρα και ο οποίος έχει μετατρέψει το αλφάδι σε εταιρικό σήμα, κρύβονται φασίστες ή φιλοφασίστες που με δόλωμα ροκ, μέταλ, έντεχνους και χιπ χοπ ήχους ψαρεύουν στα θολά νερά της πιτσιρικαρίας, προπαγανδίζοντας την απολίτικη (λέγε με ακροδεξιά) στάση και προωθώντας το άθλιο μουσικό γούστο των διάφορων εταιριών.

Και για να μη γελιόμαστε, το ιδεολόγημα της πολυφωνίας και ανοικτότητας με τέτοιους όρους είναι ένα άθλιο αστικό κατασκεύασμα που μας αφήνει παγερά αδιάφορους/ες. Τα πολιτικά χαρακτηριστικά δεν κερδίζονται με φτηνά μαρκετινίστικα τρικ που σε ωθούν στα χυδαιότερα των ολισθημάτων. Και αν για κάτι είμαστε περήφανοι σαν εγχείρημα είναι ότι με όρους δημοσιογραφικής δεοντολογίας και πολιτικά ορθής μπουρδολογίας μπορεί να κατηγορηθούμε και για «κλειστά μυαλά».

Είναι λοιπόν καιρός, εκτός από τους νεοναζί, να ξεμπερδεύουμε και με αυτούς που, φορώντας την προβιά του πλουραλιστή, έμπρακτα τους συμπαραστέκονται.

Υ.Γ.: Τον σεβασμό τον κερδίζεις, δεν είναι μία de facto κατάσταση. Οι παραγωγοί που αποχώρησαν ή θα αποχωρήσουν από τον Αtlantis για λόγους αξιοπρέπειας καθώς και οι μουσικοί που με ανακοινώσεις τους διαχώρισαν τη θέση τους από αυτό το βόθρο τον έχουν κερδίσει επάξια.

 

http://freequencyradio.wordpress.com/2013/10/17/atlantis-fm-kryfofasistes-me-shma-to-alfadi/

Οι εργατικοί αγώνες στην Ελλάδα, Βόλος 1909

«ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΕΡΓΑΤΑΣ ΤΟΥ ΒΩΛΟΥ

Αδέλφια!

Ημείς καλύτερα από κάθε άλλον εννοούμεν τη θέση μας και τη σημερινή κατάστασί μας. Η τάξις μας είνε ολοφάνερο ότι ευρίσκεται σε κατάστασι απελπιστική. Ο Έλλην εργάτης σήμερα είνε δυστυχισμένος και φτωχός, ενώ ο κοινωνικός πλούτος αυξάνει. Αυτό συμβαίνει γιατί 1) του εκμεταλλεύονται ασυνείδητα την εργασία, 2) γιατί η πολιτεία όχι μόνο δε φροντίζει να τον προστατέψη, αλλά και τον φορολογεί δυσανάλογα και αλύπητα με τους εμμέσους φόρους, όπως λέγονται, οι οποίοι μπαίνουν στα πιό αναγκαία πράγματα (ρύζι, ζάχαρι, καφφέ, πετρέλαιο κλπ κλπ) και οι οποίοι όλο-ένα αυξάνουν και φορολογούν κατά 90% τους φτωχούς, δηλ. τους εργάτες. Είνε ακόμα δυστυχισμένος ο εργάτης γιατί είνε αμόρφωτος και βρίσκεται σε απελπιστική κατάστασι, και ως άνθρωπος και ως πολίτης. Ούτε για το πνεύμα του φροντίζει να το πλουτίση, ούτε να σκέπτεται συνήθισε, ούτε να αποκτήση δική του θέλησι και γνώμη κατώρθωσε, ούτε να διορθώση την οικονομική του κατάσταση αγωνίστηκε.

Αυτά όμως είνε αποτελέσματα της απελπισίας και της απογοήτευσης που μας κυρίεψε με τον αβίωτο βίο που περνούμε, τυραννούμενοι και εκμεταλλευόμενοι από το κεφάλαιο, απορφανισμένοι από κάθε νομοθετική προστασία της πολιτείας.
Όλη αυτή η απαίσια κατάστασίς μας δυστυχώς όχι μόνο ως τώρα μας ανάγκασε να διαμαρτυρηθούμε και να προσπαθήσωμε να καλυτερέψουμε τη θέσι μας, αλλά απεναντίας μας διέφθειρε πιο πολύ και μας απονάρκωσε σε σημείο απελπιστικό. Έτσι, αντί να ξυπνήσωμε να σκεφθούμε πώς θα διορθώσουμε την κατάστασί μας, αντί να ενωθούμε όλοι, για να κατορθώσουμε να επιβάλλωμε το δίκαιό μας, μένομε διαιρεμένοι κι κλαίμε μονάχα τη μοίρα μας, όταν η δυστυχία μας πλακώνη.
Βρίσκεται καμιά φορά κανένας μας που τον πνίγει η αδικία και διαμαρτύρεται και φωνάζη. Μα ένας και δύο τι μπορούν να κάνουν; Για να υπερασπίσωμε τα συμφέροντά μας, για να καλυτερέψωμε τη θέσι μας, για να εξημερωθούμε, και μορφωθούμε και γίνουμε άνθρωποι σωστοί, χρειάζεται αγώνας. Και για τον αγώνα χρειάζεται δύναμις. Και δύναμις ακατάβλητη θα γίνωμε ημείς οι ίδιοι μονάχοι μας άμα ενωθούμε. Μ’ αυτή τη δύναμι που θα μας χαρίση η ένωσί μας θα τα κατορθώσουμε όλα. Και την προστασία εκ μέρους της πολιτείας και τη μόρφωσί μας και το δίκαιό μας και όλα μόνοι μας μονάχα είνε δυνατόν να τα επιτύχωμεν με την μεγάλη δύναμι που θα μας χαρίση η ένωσί μας. Από αλλού μην περιμένομε.
Ούτε η πολιτεία μονάχη της βρήκε ποτέ καιρό απ’ τη ρουσφετολογία να σκεφθή για μας, ούτε οι πολιτικοί μας, που τους βγάνουμε ημείς, – γιατί ημείς είμαστε οι πολλοί – κι αυτοί φροντίζουν για τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα των μεγάλων και των πλουσίων.
Και συμβαίνει αυτό γιατί καταντήσαμε δούλοι τους και μας σέρνουν όπου κι όπως θέλουν, ενώ έπρεπε νάχωμε δική μας σκέψι και γνώμη και όχι να γελιόμαστε με τη μωρή ιδέα ότι είνε δυνατό να μας χαρίση ο σημερινός πολιτικός αληθινή και πραγματική προστασία.
Απόδειξη είνε πως ώς τώρα κανένα προστατευτικό μέτρο δεν ψηφίστηκε για τους εργάτες. Κι έτσι εμείς ιδρώνουμε, κοπιάζομε, εργαζόμαστε, τυραννούμαστε, και άλλοι πλουτούνε. Ημείς παράγομε με την εργασία το πλούτο και οι άλλοι απολαβαίνουν κάθε είδους ευτυχία και απόλαυσι, όταν εμείς δυστυχούμε και κακοζοούμε, έρημοι, περιφρονημένοι και κακομοιριασμένοι.
Νομίζομε λοιπόν πως έφθασε ο καιρός να σκεφθή και ο Έλλην εργάτης και για τον εαυτόν του και για τη θέση του και για την οικογένειά του και για τα παιδιά του και για το μέλλον του. Και ευτυχώς άρχισε κάπως η τάξη μας να εργάζεται κι ενώνεται σε σωματεία. Στον Πειραιά, στας Πάτρας, στο Αργοστόλι, στη Λάρισα, στο Βώλο, ιδρύθηκαν τέτοια Σωματεία, όπως ο ¨πανεργατικός», για την υπεράσπισι των συμφερόντων της τάξης του.
Αλλά τα σωματεία, η ένωσι δηλ. προϋποθέτει ομόνοια. Και η ομόνοια απαιτεί πρώτα να γίνωμε άνθρωποι με λίγη μόρφωσι, με αισθήματα, με φωτισμένη ψυχή και με χαρακτήρα τίμιο κι αληθινό. Δυστυχώς αυτά όλα που χρειάζονται για να υπάρχη η ομόνοια, η οποία πάλι χαρίζει την ένωσι, δεν τάχωμε ημείς οι ρωμηοί εργάτες. Στην κατάστασι που ζούμε, καταντήσαμε λίγο πολύ άγριοι, χωρίς τον απαιτούμενο χαρακτήρα, κι αισθήματα και αξιοπρέπεια, με πολλά ελαττώματα που μας τα σερβίρει η αμάθεια και το πνευματικό σκοτάδι στο οποίο μας αφίνουν να κυλιόμαστε.
Πρέπει λοιπόν να αποκτήσωμε αυτά που μας λείπουν. Τη μόρφωσι, τον ανθρωπισμό, τον χαρακτήρα το φιλότιμο και τίμιο, την αξιοπρέπεια, το πνευματικό φως. Τότε μονάχα θα μπορέσουμε να μωνιάσωμε, να αποκτήσωμε ομόνοια, χωρίς την οποία τα σωματεία και οι σύνδεσμοι δεν μπορούν ν εργασθούν και να ενεργήσουν αποτελεσματικά, και διαλύονται ή καταντούν άχρηστα.
Για να αποκτήσωμε λοιπόν όλα αυτά που θα μας χαρίσουν την πολύτιμη ομόνοια, πρέπει να κάμωμε ένα κέντρο. Όχι σωματείο, ούτε σύνδεσμο, ούτε προέδρους, ούτε εκλογές, κι όλα αυτά τα πράγματα που για ανθρώπους σαν κι εμάς είνε πολύ δύσκολομεταχείριστα. Ένα απλό εργατικό κέντρο, ένα σαλόνι το οποίο θα είνε η λέσχη μας και σχολείο μας και αναγνωστήριό μας. Στο «Κέντρο μας» θα μαζευόμαστε όλοι μας, εργάτες κάθε ισναφιού, αποφεύγοντας κάθε άλλο κέντρον και ασχολίες που μας διαφθείρουν υλικώς και .ηθικώς
Εκεί θα συνηθίζωμε στην ομόνοια και στη λογική συζήτησι, πέρνοντας το αναψυχτικό μας, αντί να πηγαίνωμε στις ταβέρνες, εκεί θα μεταδίδωμε ο ένας στον άλλον το βάσανό μας και τον πόνο μας, εκεί θα συνδεθούμε, θα αδελφωθούμε και θα νοιώσουμε τη μεγάλη σημασία της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Εκεί ακόμα θα διασκεδάζωμε τη δυστυχία μας και θα σκεπτόμαστε να βρούμε τα μέσα τα οποία θα καλλιτερέψωμε τη θέση μας.
Στο κέντρο μας θα συνηθίσωμε στην αγάπη και την ομόνοια, που θα μας χρησιμεύη σε κάθε στιγμή, που θα θέλομε να υπερασπιστούμε τα δίκαια ολόκληρης της τάξης μας και ενός μονάχα ισναφιού που οπωσδήποτε πιέζεται και αδικείται. Χωρίς πολυτέλειες στη διοίκησι θα συντάξωμε ένα κανονισμό απλό, αλλά ιερό τον οποίο θα εφαρμόσωμε με ακρίβεια.
Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι στο κέντρο μας θα φωτιστούμε με τακτική λαϊκή κοινωνική διδασκαλία. Σ’ αυτό θα μας βοηθήσουν άνθρωποι μορφωμένοι, μελετημένοι, φίλοι της τάξης μας και υπερασπισταί των δικαιωμάτων μας. Αυτοί θα μας διδάσκουν συχνά πράγματα ωφέλιμα και μορφωτικά. Με τα μαθήματα αυτά θα καταλάβωμε γιατί υποφέρωμε, και πώς θα διορθώσωμε την κατάστασί μας. Θα αισθανθούμε δε βαθιά την ιδέα, για την οποία θ΄ αγωνιστούμε και μόνο άμα αισθανθούμε μέσα μας ριζωμένη την ιδέα τότε μόνο θα κατορθώσωμε να αγωνιστούμε με υπομονή, επιμονή και αυταπάρνησι. Τα μαθήματα δε θα είνε μόνο ωφέλιμα και μορφωτικά, αλλά και τερπνά και ευχάριστα. Θα ακούμε συχνά να απαγγέλλονται ωραία και σχετικά με την ιδέα και τον αγώνα μας διάφορα ποιήματα, σιγά-σιγά δε αργότερα θα προσπαθήσωμε και μικρό θέατρο να ιδρύσωμε στην αίθουσά μας, – όπως σ’ όλα τα εργατικά κέντρα γίνεται, και σ’ αυτή τη Βουλγαρία – στο οποίο θα παίζωνται έργα που θα μας μορφώνουν, θα μας διδάσκουν, θα μας ευχαριστούν και θα μας ενθουσιάζουν.
Επίσης στο Κέντρο μας θα έχωμε και μικρό στην αρχή αναγνωστήριο, για να διαβάζουν, όσοι ξέρουν, ωραία βιβλία, που θα διδάσκουν, και θα μπαίνουν στο νόημα της ιδέας και του σκοπού του αγώνα μας.
Ένα τέτοιο Κέντρο, αντιλαμβάνεστε πόσα αποτελέσματα ωραία και σπουδαία θα επιφέρη. Γι΄ αυτό νομίζομε, ότι όλοι οι φιλότιμοι εργάτες, όλοι όσοι έχουνε ανθρωπισμό και σκέπτονται για τον εαυτό τους και γι την οικογένειά τους, και τα παιδιά τους, και για όλους τους αδελφούς τους θα το υποστηρίξουν με ενθουσιασμό και ζήλο! Το ίδιο πρέπει να κάμουν και τα σωματεία των διαφόρων ισναφιών, γιατί όταν το Κέντρο υποστηριχτή όπως πρέπει, υλικώς και ηθικώς απ’ τους εργάτες όλους, γρήγορα θα αποχτήση ηθική και υλική δύναμι, τόση, ώστε, – όταν πια και η διδασκαλία κ.λπ. μας χαρίση κάποια μόρφωσι, ώστε να στερεωθή η ομόνοια, να κατορθωθή μια γενική και αληθινή συνένωσι των εργατικών τάξεων και μια σοβαρή εργασία για την προστασία των εργατών και τοπικώς, – με την ίδρυσι ταμείου περιθάλψεως και συντάξεως, ταμείου απεργιών, διαιτητικού συμβουλίου, το οποίο θα προσπαθή να λύη κάθε διαφορά μεταξύ εργατών και εργοδοτών, και τόσων άλλων – και νομοθετικώς, το οποίο θα κατορθωθή με την υποβολή εις την Βουλήν προστατευτικών εργατικών νομοσχεδίων που για να ψηφιστούν χρειάζεται ένωσις και επιβολή.
Στο τέλος όταν το Κέντρο μας διδάξη, μορφώση χαρακτήρας, διαπλάση ψυχάς, φωτίση πνεύματα κι συνενώσει τους εργάτας εις ένα σώμα θα είναι εύκολο πλέον να δημιουργήσωμε ένα εργατικό κόμμα ισχυρό το οποίο θα εργασθή για την αναστήλωσι της Σημαίας των αρχών μας αποτελεσματικά.
Αυτό το σύστημα της εργασίας νομίζομε ότι με το Κέντρο μας θα το επιτύχωμε, όταν μάλιστα γενή το ίδιο και στις άλλες πόλεις της Ελλάδος.
Αδελφοί εργάτες!
Καθένας γνωρίζη καλά τον πόνο του, ώστε να αναγνωρίζη τη σημασία, τη σοβαρότητα και τα μεγάλα αποτελέσματα, που θα επιτύχωμε όταν με θέλησι εργασθώμεν για την ίδρυσιν του Εργατικού Κέντρου μας.
Αδελφοί εργάτες!
Ελάτε να εργασθούμε όλοι μαζί για το συμφέρο μας και σαν άνθρωποι που είμαστε για το συμφέρο των παιδιών μας και των συναδέλφων μας. «Καθένας για όλους και όλοι για τον καθένα» ας είνε το σύνθημά μας.
Αδελφοί εργάτες!
Ενωθήτε μαζύ μας, γιατί όταν δεν ενωθήτε σημαίνει ότι είστε εχθροί της εργατικής τάξεως, της δύναμης που θα αποκτήση όταν θα είναι ενωμένη, εχθροί ακόμα του εαυτού σας, των οικογενειών σας, του μέλλοντος των παιδιών, εχθροί της Προόδου σας και της προόδου του Έθνους, εχθροί του Δικαίου και της Αλήθειας. Και Αλήθεια είναι αυτός ο Θεός. Άμα δεν ενωθήτε λοιπόν μαζύ μας θα είσθε εχθροί και αυτού του θεού.
Οι αδελφοί σας

κάλεσμα των πρωτεργατών του εργατικού κέντρου Βόλου μέσα απο την εφημερίδα «Εργάτης» στις 21 Νοεμβρίου του 1908

Image 

Βία στη βία, της καταδίκης της βίας.

Ετικέτες

Αντί σχολίου για την δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα από το οργανωμένο παρακράτος, επαναδημοσιεύω το παρακάτω κείμενο. Ιστορικά ο ναζισμός και ο φασιμός ηττήθηκαν με τη βια της αντίστασης, ουδέποτε ηττήθηκαν με οσιομαρτυρική στάση και πάντα στηρίχθηκαν απο αυτούς που “καταδίκαζαν τη βία, απ όπου και αν προέρχεται”.

 

Όχι ρε δεν καταδικάζω τη βία, «απ όπου κι αν προέρχεται».

Ούτε εσείς οι, τάχα σοκαρισμένοι, που ετοιμάζεστε να μου κουνήσετε το “πολιτικά ορθό” σας δάχτυλο στα μούτρα και να με κατατροπώσετε με “επιχειρήματα” περί του “πολιτισμού της μη βίας” και της “δημοκρατίας”. Το ίδιο δάχτυλο που πάτησε το κουμπί για να εξοντωθούν χιλιάδες άνθρωποι και να εξαθλιωθούν εκατομμύρια, με αντάλλαγμα την δική σας ευημερία, είναι αυτό που κηρύττει “καταδίκη της βίας”. Το ότι μεσολάβησε το κουμπί ανάμεσα στο δάχτυλο και την φυσική βία και το δάχτυλο ανάμεσα στην εντολή από τον γεμάτο σκατά εγκέφαλό σας και την μαζική εξόντωση, δεν κάνει τη βία της πράξης να προέρχεται από το πνευματικό υπερπέραν. Δική σας βία είναι, ολοδική σας, από εσάς προέρχεται. Ακόμη και το δικαίωμά σας να κουνάτε το δάχτυλό σας και να επιχειρηματολογείτε, “ελεύθερα”, είναι αποτέλεσμα ποταμιών αίματος και βίας, όχι πως δεν το γνωρίζετε, απλά το θυμάστε όταν σας βολεύει. Όμως η ιστορία και οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης δεν βολεύονται από κανένα, ούτε από σας. Ακόμα και αυτή η ίδια η απομίμηση της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας», που καπηλεύεστε και επικαλείστε για να υποκριθείτε, φορώντας την κουκούλα του πασιφισμού και τις αστικοδημοκρατίας, τους κεντρώους, τους σοσιαλδημοκράτες και τους φιλελεύθερους, ενώ είστε απλά ένα σινάφι άρπαγες του κοινού ποινικού δικαίου, είναι αποτέλεσμα συγκρούσεων, κινημάτων, επαναστάσεων και βίαιων αλλαγών και ανατροπών. Ακόμα και η αναρρίχησή σας στα αξιώματα και την κοινωνική διαστρωμάτωση που σας δίνει το βήμα να μας μιλάτε “από πάνω”, είναι αποτέλεσμα βίας. Εν προκειμένω, πολύ βολικής βίας.

Όχι δεν την καταδικάζετε αληθινά τη βία, “απ όπου κι αν προέρχεται”, παλιοϋποκριτές. Την αγαπάτε και την λατρεύετε τη βία. Οι σωματοφύλακες σας, δεν σας προστατεύουν από την “αγάπη και τη ζεστή αγκαλιά του κόσμου”, χωρίς βία. Οι υπεξαιρέσεις του δημόσιου πλούτου, που σας έκαναν πλούσιους, δεν έγιναν χωρίς βία. Η εκμετάλλευση των εργαζομένων, που σας έκανε “κύριους”, δεν έγινε χωρίς βία. Ο φασισμός και ο ναζισμός που κλωσάτε κάτω από τους χοντρούς κώλους σας,  για να σας προστατέψει μελλοντικά, αν «ξεφύγει η κατάσταση», δεν υπάρχουν χωρίς βία. Η ομερτά της πολιτικής μαφίας, στην οποία ανήκετε και ορκίζεστε, δεν λειτουργεί χωρίς βία.

Όχι εσείς δεν την καταδικάζετε τη βία, «απ όπου κι αν προέρχεται». Υπάρχετε γιατί εφαρμόζετε βία και μάλιστα απροκατάληπτα. Οι αυτοκτονίες εξ αιτίας σας είναι βία, η πλύση εγκεφάλου απ τα κανάλια σας είναι βία, η καταστολή των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας και των απεργιών είναι βία, η ανεργία είναι βία, η πείνα είναι βία, οι περικοπές είναι βία, η εξαθλίωση είναι βία, η καταπάτηση του συντάγματος είναι βία. Και είναι φυσική και άμεση βία. Ο θάνατος, το ξεσπίτωμα, η εξορία των νέων, η ένδυα, τα χημικά και οι πλαστικές σφαίρες είναι απολύτως φυσική και σωματική βία, δεν είναι λέξεις και θεωρία.

Όχι δεν την καταδικάζετε τη βία, «απ όπου κι αν προέρχεται», παλιοϋποκριτές. Γιατί ο τρόπος με τον οποίο ζείτε και υπάρχετε είναι αποτέλεσμα βίας. Τα μεταξωτά σας σώβρακα υφάνθηκαν με βία. Δεν μπορείτε να καταδικάσετε την βία που ασκείτε εσείς για να επιβάλλεστε, γιατί δεν μπορείτε να ακυρώσετε τον εαυτό σας, είσαστε ελεεινοί ψεύτες και ακόμα και τα ψέματά σας με τη βία τα ταΐζετε στον κόσμο. Δεν μπορείτε να καταδικάσετε, εσείς, τη βία που ασκείτε από τη θέση των βιαστών επάνω στο θύμα. Την βία της αντίστασης θέλετε, διακαώς, να καταδικάσετε, την άμυνα του θύματος απέναντι στον βιαστή θέλετε να αποδοκιμάσετε. Ασκείτε καθημερινά επικοινωνιακή βία για να αναγκάσετε το ίδιο το θύμα του βιασμού να καταδικάσει συνολικά τη βία και συνεπώς και την ίδια του την αντίσταση σε σάς τους βιαστές του, διαχέοντας μια παρανοϊκή συνευθύνη του δόγματος «μαζί τα φάγαμε» – το θύμα που αντιστάθηκε στον βιασμό και ο βιαστής είναι το ίδιο. Ασκείτε επικοινωνιακή βία για να ακυρώσετε κάθε κοινωνικό ανακλαστικό. Τη λατρεύετε τη βία και για αυτό την έχετε οικειοποιηθεί απόλυτα, είναι ο θεός – δημιουργός σας, δεν θέλετε να την καταδικάσετε, να την ορίζετε απόλυτα και μονομερώς θέλετε. Είστε οι πλέον ειδικοί στη βία. Είστε και υπάρχετε με τον τρόπο που υπάρχετε γιατί ασκείτε βία. Χωρίς τη βία δεν θα ήσασταν αυτό που είστε. Και σαν ειδικοί στη βία κατασκευάσατε και τα κατάλληλα εργαλεία για βιάζετε ελεύθερα και χωρίς συνέπειες.

“Πολιτική ορθότητα” το ονομάσατε λοιπόν το “εργαλείο”, ώστε να μείνει η λέξη βία καραμέλα στα χέρια σας για να τη χρησιμοποιείτε τρομοκρατικά, για κάθε νόσο και κάθε μαλακία. Αυτό το βίαια επιβαλλόμενο επικοινωνιακό τρικάκι των σοφιστικών επιχειρημάτων που καταλήγει στη λογική του δικαιώματος σας να ορίζετε εσείς (εσείς “η δημοκρατία”, εσείς τα ΜΜΕ, εσείς “ο επενδυτής”, εσείς “η οικονομία”, εσείς οι αυτόκλητα διορισμένοι “αντιπρόσωποι” του εγώ και της βούλησής μας και κυρίως, εσείς “ο θεσμός”, ο δήθεν αδέκαστος και απρόσωπος και αξιωματικά απρόσβλητος θεσμός, η μοντέρνα εκδοχή του άκριτου θεού και της εκπορευόμενης εξ αυτού νομοτέλειας) τι είναι βία και τι όχι (εναλλακτικά τι είναι “πολιτισμένο” και τι όχι). ”Πολιτική ορθότητα”, η θεωρία που λέει πως το θύμα του βιασμού δε πρέπει να ασκήσει βία για να αμυνθεί, αφού η βία της άμυνας απαγορεύεται βιαίως από τους νόμους που ο βιαστής έχει κληρονομικό δικαίωμα να νομοθετεί, στο όνομα της προστασίας του θύματος, από τη βία. Έξυπνο ε ; Η θεωρία που λέει πως “πολιτισμένο” είναι εκείνο το θύμα (νομιμόφρον πολίτης) που θα υποστεί αδιαμαρτύρητα το βιασμό και κατόπιν θα ζητήσει ευγενικά από τον βιαστή του να κατηγορήσει, να δικάσει και να τιμωρήσει τον εαυτό του για το βιασμό. Η πολιτική ορθότητα είναι καθαρή και ωμή βία ! Η πολιτική ορθότητα είναι η βία της εξουσίας, είναι βία ίδια και χειρότερη με την ιεροεξεταστική βία του ιερατείου έναντι της κοινωνίας τον μεσαίωνα. Είναι το εργαλείο βασανισμού της κοινωνίας εις το όνομα ενός “κώδικα καλής συμπεριφοράς” προς το ιερατείο που τον συνέταξε, εις το όνομα του και προς το συμφέρον του. Όποιος διαφωνεί και αντιστέκεται στην εξαθλίωση, “ασκεί βία” και βιαίως καταστέλλεται στο όνομα της καταδίκης της βίας «απ όπου κι αν προέρχεται». Οι «κακές μάγισσες» που καίγονται σε δημόσια λαϊκά πανηγύρια, εις το όνομα της αγάπης και της φιλευσπλαχνίας του «καλού θεού», είναι σήμερα οι πολίτες που αντιστέκονται. Πολύ βολικό, όταν ανήκεις στο ιερατείο, να πιστεύουν όλοι με αφέλεια σε αυτήν την αγάπη, πολύ βολικό να πιστεύουν όλοι στην “πολιτική ορθότητα”, όταν εσύ την ορίζεις και εσύ την κατασκευάζεις, πολύ βολικό να υπάρχει ένας “άϋλος” και απόλυτος κανόνας ηθικής και δεοντολογίας, όταν εσύ είσαι ο θεός, δημιουργός του και κοινωνός του.

Φοβάστε μονάχα εκείνη τη βία που μπορεί να ανατρέψει την “πολιτική ορθότητα” που ορίζετε για να υπάρχετε, ως επιβάλλοντες και εξουσιαστές. Αυτήν την βία αποκαλείτε : “απ όπου κι αν προέρχεται”. Φοβάστε την βία του αντίλογου, γιατί γνωρίζετε πολύ καλά πως η σκέψη μπορεί να μετουσιωθεί πολύ εύκολα σε φυσική βία, το κάνετε καθημερινά και ξέρετε πολύ καλά πως γίνεται.

Τη λατρεύετε τη βία, είναι το “είναι” σας και για αυτό ακριβώς θέλετε να καταδικάζεται, από όλους,  η βία “απ όπου κι αν προέρχεται”. Γιατί γνωρίζετε πολύ καλά και από πρώτο χέρι, πως μια ποιότητα βίας είναι και η αντίσταση. Γιατί και σεις αντιστέκεστε σθεναρά για να υπάρχετε. Αντιστέκεστε στη βία που μπορεί να σας αφαιρέσει τα κλεμμένα, στη βία που μπορεί να σας δικάσει, στη βία που μπορεί να σας πάρει τα “κεκτημένα” της εξουσίας, στη βία που μπορεί να σας τιμωρήσει για τα εγκλήματα σας, στη βία που μπορεί να σας κάνει ξαφνικά … κοινούς θνητούς, απλούς πολίτες με υποχρέωση λογοδοσίας και σεβασμό στους άλλους. Αντιστέκεστε βίαια στη βία που μπορεί να δημεύσει τις βίλες που χτίσατε απομυζώντας τον κόπο των εκατομμυρίων εργαζόμενων “νοικοκυραίων” που σφαγιάζετε τώρα εσείς οι κήρυκες της καταδίκης της βίας. Αντιστέκεστε, βίαια, χρησιμοποιώντας την “νομιμοποιημένη” βία, που νομιμοποιείτε, εσείς οι ίδιοι, δια της βίας. Η μόνη βία που καταδικάζετε, κωλοϋποκριτές, είναι η βία της άμυνας των πολιτών ενάντια στη βία σας και η βία που θα μπορούσε να αφαιρέσει την εξουσία σας. Γνωρίζετε λοιπόν καλύτερα απ όλους πως δεν είναι ποιοτικά ίδια η βία “απ όπου κι αν προέρχεται”. Γνωρίζετε πολύ καλά πώς να τη χρησιμοποιείτε, για να κατασκευάσετε φόβο και ανασφάλεια και να γεμίσετε το άδειο στομάχι του πολίτη που ληστέψατε με ξενοφοβία, εθνικισμό και ψευτοπατριωτισμό και πώς να δημιουργήσετε ένα παρακρατικό κόμμα που θα εκτροχιάσει πολύ βολικά την οργή, την απελπισία και τη βία της αντίστασης στην εξέδρα. Τη δική σας εξέδρα, το παρακράτος.

Όχι λοιπόν. Δεν καταδικάζω τη βία, «απ όπου κι αν προέρχεται». Όχι δεν είναι ίδια η ποιότητα της βίας, «απ όπου κι αν προέρχεται». Όχι δεν είναι ίδια η αιτιότητα της βίας και δεν θα καταδικάσω την βία της άμυνας μου, έναντι στην βία της επιβολής σας επάνω μας. Είμαι από τη μεριά εκείνων των οποίων βιάζετε καθημερινά η ζωή τους και των παιδιών τους και θα αμυνθώ με όση βία χρειαστεί ενάντια σε όποιον επιτίθεται στη ζωή μου. Δηλώσεις πολιτικής ορθότητας δεν υπογράφονται εδώ. Δεν καταδικάζω την βία, “απ όπου κι αν προέρχεται”, δεν καταδικάζω τον εαυτό μου και τα παιδιά μου σε κολίγες, τραβάτε και γαμηθείτε λοιπόν, “πολιτικά ορθοί”, “δημοκράτες”.

Όχι δεν καταδικάζω τη βία, απ όπου κι αν προέρχεται, γιατί ονειρεύομαι μια κοινωνία αταξική, ισόνομη, δίκαια, ελεύθερη και ειρηνική. Γιατί έχω ταξική συνείδηση και γιατί η πάλη των τάξεων εμπεριέχει βία. Πως μπορείς να ορίσεις την έννοια της πάλης χωρίς την έννοια της βίας ;

Όχι ρε φιλαράκια φλύαροι παρλαπίπες της “αριστεράς”, “της οικολογίας”, ή “της ριζοσπαστικής συνειστωσοσυναρμολόγησης”, δεν καταδικάζω τη βία, «απ όπου κι αν προέρχεται», έτσι αγόγγυστα και αφελώς. Όχι. Γιατί οι αριθμοί της οικονομίας είναι βία και όταν εφαρμόζονται ως πολιτική επάνω σε ανθρώπους, έχει τεράστια σημασία το “από πού προέρχονται” και το γιατί. Όχι. Γιατί η οικολογία σχετίζεται με τη φύση και η φύση εμπεριέχει απίστευτη βία και έχει σημασία το πως παρεμβαίνεις ως είδος στη βία της φύσης. Όχι. Γιατί δεν είμαι σχιζοφρενής να πατάτε με το ένα πόδι στη μαρξιστική ταξική θεωρία και ταυτόχρονα να είστε με το άλλο πόδι στην ρομαντική σουρεαλιστική γόνδολα της αντίληψης, πως το κεφάλαιο θα καταναλώσει τις σάρκες του και μετά θα κάνει αυτοκριτική, θα καταλάβει τα λάθη του και θα παραδοθεί αμαχητί την εργατική τάξη, εντελώς “δημοκρατικά” και αναίμακτα μετά από ένα παγκόσμιο συλλαλητήριο πάρτι αγάπης, προσευχής και ειρήνης, με χορούς, τραγούδια, πίπες της ειρήνης, ζογκλέρ και ομαδική αυτοσυγκέντρωση και επίκληση στον Πάολο Κοέλιο. Όχι δήθεν κομουνιστές, υπερορθόδοξοι, δεν πιστεύω ούτε στη δική σας δήθεν καταδίκη της βίας, “απ όπου κι αν προέρχεται”. Γιατί η οκτωβριανή επανάσταση – όπως κάθε επανάσταση – δεν έγινε χωρίς βία και το γνωρίζετε πολύ καλά αυτό εσείς, καλύτερα από οποιονδήποτε. Τη βία που δεν ελέγχει το κόμμα καταδικάζετε, την βία που μπορεί να έχει ένα αυθόρμητο λαϊκό κίνημα χωρίς τη δική σας ποδηγέτηση απονομιμοποιείτε, τη βία κάθε πιθανής επανάστασης διαφορετικής από αυτήν που θέλετε να ελέγχετε καταδικάζετε, την βία της ελευθερίας της διαφοράς αποτάσσετε φωναχτά ως νεοδηλωσίες. «Απεταξάμην, Απεταξάμην, Απεταξάμην», υπογράψατε μαλακοπίτουρες την νομιμοποίηση σας από τους ταξικούς εχθρούς σας, για να μην χάσετε την αποκλειστικότητα στην επανάσταση. Συγχαρητήρια. Επέσατε θύματα αδέρφια εσείς, στη φάκα της πολιτικής ορθότητας, και μάλιστα χωρίς καμία βία. Διαγωνισμοί πασιφισμού δεν γίνονται εδώ.  Δεν καταδικάζω την βία, “απ όπου κι αν προέρχεται”. Αγαπάω την ειρήνη τόσο, όσο βίαια θα την υπερασπιστώ στον πόλεμο που τις έχει κηρυχθεί. Πιστεύω στην ανθρωπιά της αλληλεγγύης τόσο, όσο βίαια θα σταθώ απέναντι στους ολιγάρχες τύραννους. Αγαπάω τα παιδιά μας τόσο, όσο βίαια θα παλέψω για το δικαίωμά τους στο μέλλον. Έχω τόση αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση, όσο βίαια θα αμυνθώ στην προσπάθεια οποιουδήποτε να μου στερήσει την ελευθερία της έκφρασης και της αυτοδιάθεσης. Όταν πάψει η δράση, θα πάψει και η αντίδραση, απλή και παγκόσμια φυσική. Δεν καταδικάζω τον εαυτό μου και την τάξη μου σε σκλάβους που θα περιμένουν τη λύτρωση σε μια άλλη ζωή, τραβάτε λοιπόν και γαμηθείτε “αριστεροί” του οσιομαρτυρίου και της μεταφυσικής αναμονής της δευτέρας παρουσίας.

Όχι δεν καταδικάζω τη βία, “απ όπου κι αν προέρχεται”. Έχει ποιότητες και αιτιότητες η βία και έχει πλευρές. Δεν είναι ίδια η πλευρά αυτού που αμύνεται με αυτού που επιτίθεται, δεν είναι απλά και τα δυο “βία”, δεν είναι ισοδύναμα “άκρα”. Δεν υπάρχει αντίδραση χωρίς δράση. Είναι απλή φυσική. Η αντίδραση που έπεται της δράσης, είναι άμυνα, δεν είναι “το άλλο άκρο”. Η άμυνα στη βία είναι βία, απενοχοποιήστε την άμυνα σας, αλλιώς καθίστε φρόνημα να υπομείνετε “πολιτικά ορθά” τον εξευτελισμό σας.

Όχι ρε δεν θα τους κάνω δήλωση, για το τι μέρους του λόγου είμαι. Δε θα τους κάτσω να μου βάλουν το φτηνιάρικο αυτοκόλλητο, μπάρκόουντ-ταττουάζ, του «προσδιορισμού» στο δέρμα, σαλιωμένο από τα επικοινωνιακά μισθωμένα τσιράκια τους. Είμαι ότι γουστάρω ρε, ας με βαφτίσουν όπως θέλουν στην κολυμπήθρα του τρομοκρατικού σιλοάμ των τηλεπαραθύρων τους. Ας με αποκαλέσουν με όποια ιδιότητα θέλουν, δε θα πέσω στην παγίδα να τους κάνω δήλωση. Εκατομμύρια συνάνθρωποι μου, έχουν εκατομμύρια προσωπικότητες, εκατομμύρια απόψεις και πολλούς προσδιορισμούς, αλλά σχεδόν όλοι έχουμε ένα κοινό, είμαστε σε νόμιμη άμυνα απέναντί τους, συνειδητά ή ασυνείδητα. Η αυτοσυντήρηση μας, εμάς των πολλών, είναι η περιβόητη «βία, απ όπου κι αν προέρχεται» και εναντιώνεται στην βία της πλεονεξίας των λίγων που έχουν και κατέχουν. Δεν είναι “το άλλο άκρο” η αυτοσυντήρηση μας.

Ας απενοχοποιήσουμε επιτέλους τους εαυτούς μας απέναντι στο σύμπλεγμα της καταδίκης της βίας, ας φωνάξουμε δυνατά, τραβάτε και γαμηθείτε στους “έχοντες και κατέχοντες” που προσπαθούν να γίνουν το επικοινωνιακό “υπερεγώ” μας. Ας απενοχοποιήσουμε τους εαυτούς μας απέναντι στη δήθεν ανώδυνη “έμμεση” και μη φυσική βία των αριθμών, των αγορών, των τραπεζών και της «πολιτικής ορθότητας» και ας αντιδράσουμε. Πίσω από κάθε βίαιη συμπίεση των δικαιωμάτων μας υπάρχουν τα ονόματα και διευθύνσεις αυτών που θέλουν να καταδικάζουμε τη βία, ”απ όπου κι αν προέρχεται”. Η καταδίκη της βίας, “απ όπου κι αν προέρχεται”, είναι το όπλο τους, ας τους αφοπλίσουμε. Η χειρότερη βία είναι αυτή που μας αναγκάζει να καταδικάζουμε τους εαυτούς μας στην άρνηση της αντίδρασης. Αυτή είναι  η βία της καταδίκης της βίας, “απ όπου κι αν προέρχεται”. Ας τελειώνουμε με αυτή τη βία.

Βία στη βία, της καταδίκης της βίας, ξέρουμε όλοι πολύ καλά από πού προέρχεται.

 

http://parallhlografos.wordpress.com/2013/09/18/%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82/